πλατεία και λαός

24 Ιουνίου 2011 Σωτήρης Τσιλίκας
Ετοιμολογία: Λαός – λας = λίθος =Πέτρα (Λαός: δες Δευκαλίων &Πύρρα)


«Η Πλατεία ήταν γεμάτη»

Σε είδα στην πλατεία.
Όπως δεν σ΄ είχα ξαναδεί.

Ήσουν ξαναμένη
Κι έβγαινε φως από τα μάτια σου.

Τα χέρια σου κωπηλατούσαν σε κύματα μανιασμένα
Σαν η πλατεία να κινούσε μαγικά.
Σαν η ορχήστρα να κινούσε τη μπαγκέτα
Σαν ο μαέστρος να υπνοβατούσε στ΄ όνειρο.

Ήσουν όμορφη
Με τα λυμένα σου μαλλιά να ανεμίζουν,
Ψυχανεμίζοντας αυτό το άπειαστο όνειρο.

Φαίνονταν πως ήξερες τι ήθελες.
Έβλεπα πως έψαχνες να βρείς τι θέλεις.
Κι άνοιγες με την ηλιαχτίδα μονοπάτια
Μη και γίνονταν δρόμοι ζωής.

Ήταν ο θυμός που σε κινούσε, το βλεπα.
Η αδικία και η προδοσία.
Το δίκιο και η ζωή.

Και ήσουν μαγικά όμορφη
Μέσα στην άπλα του εδώ και τώρα.
Στου δειλινού το πέτρινο δάπεδο,
Που αλωνίζονται τα όνειρα.
Εκεί που οι πέτρες είναι ο λαός
Και που τα όνειρα
Γίνονται ελπίδα, προσμονή, όραμα, δράση.
Εκεί που προσμένουν τον αφιερωμένο εκλεκτό
Να μπεί μπροστά.
Ηγέτης της πέτρας που έχει καρδιά και ιστορία.

Θέλησα να είμαι εκεί,
Σαν ένα φράγμα δυνατό με λογική
Να μην πλακώσουν οι σωτήρες.

Σε κύταζα και γέμιζε η ψυχή μου με χαρά
Γιατί έβλεπα πως η ζωή
Όταν απλώσει σ΄ αυτό το πέτρινο δάπεδο,
Γίνεται φως
Και διώχνει τις κουκούλες, το μαύρο, τα σκοτάδια.